پردازش ابری چیست؟ هر آنچه باید در مورد پردازش ابری بدانید
فضای ابری و پردازش ابری چیست و چه تأثیری بر شما دارد؟ آیا این فناوری واقعا یک تکنولوژی جدید است؟ در این مقاله به این سؤال پاسخ خواهیم داد.
فناوری کلاد چیست؟ کلاد کجا است؟ آیا هم‌اکنون ما در کلاد هستیم؟ شاید تا‌کنون با خود فکر کرده و با سؤالاتی از این قبیل مواجه شده‌اید. عبارت «پردازش ابری» همه جا هست.
برای توضیح ساده در این مورد باید گفت پردازش ابری یعنی نگه‌داری و دسترسی به داده‌ها و برنامه‌ها به‌جای اینکه فقط به رایانه‌ی شما محدود باشد، در سراسر اینترنت دردسترس قرار بگیرد. کلاد را میتوان استعاره‌ای برای اینترنت دانست.
کلاد
کلاد درباره‌ی هارد درایو فیزیکی رایانه‌ی شما نیست. هنگامی که داده‌ها را روی هارد دیسک خود ذخیره می‌کنید یا برنامه‌ای را از روی هارد اجرا می‌کنید، درواقع با فضای ذخیره‌سازی و پردازش محلی کار کرده‌اید. در این شرایط هر آنچه نیاز دارید از نظر فیزیکی به شما نزدیک است و این یعنی می‌توانید به‌آسانی و با سرعت بالا به داده‌های خود دسترسی داشته باشید. درواقع روش عملکرد صنعت کامپیوتر برای چند دهه شبیه به شیوهی کار شما با هارد درایوتان بوده است. برخی از افراد معتقدند که روش کارکرد یادشده حتی همین حالا هم بر پردازش ابری ارجحیت دارد. برای تأیید این حرف دلایلی وجود دارد که در ادامه به‌صورت مختصر به توضیح آن‌ها می‌پردازیم.
پردازش ابری
باید توجه داشته باشید که فناوری ابری همچنین به این معنی نیست که شما یک شبکه‌ی مجهز به چند فضای ذخیره‌سازی سخت‌افزاری متصل به هم داشته باشید. ذخیره‌سازی داده‌ها در شبکه‌های خانگی یا شبکه‌های محل کار، بخشی از قابلیت‌های کلاد به شمار نمی‌رود.
پردازش ابری را اینگونه در نظر بگیرید که امکان دسترسی به داده‌ها یا برنامه‌های شما از سراسر اینترنت فراهم باشد یا حداقل یک سری داده را با سایر اطلاعات موجود در وب همگا‌م‌سازی کرده باشید. در کسب و کارهای بزرگ، شاید نیاز داشته باشید که اطلاعاتی در مورد آن‌سوی اتصال داشته باشید. به‌عنوان یک کاربر شخصی، شاید هیچ‌گاه به این موضوع فکر نکنید که در طرف دیگر اتصال، چه فرآیندهای عظیم پردازشی در حال انجام هستند. نتیجه‌ی نهایی در نهایت یکسان است. با یک اتصال آنلاین، امکان انجام پردازش‌های ابری از هر کجا و در هر زمان وجود دارد.
تولد ابرها
اگرچه پردازش ابری بیشتر مفهومی متعلق به قرن ۲۱ است، اما مفهوم و شالوده‌ی آن قدمتی زیاد و ریشه در زمانی پیش از دهه‌ی ۱۹۵۰ میلادی دارد. روزهایی که مشخصه‌ی آن، اتاق‌های سرور بزرگ بود با رایانه‌های فوق قوی غول‌آسا. این اَبَررایانه‌ها میان چندین کاربر و ازطریق اتصال‌هایی که به‌وسیله‌ی ترمینال‌های اشتراکی برقرار می‌شد، به اشتراک گذاشته می‌شد و این در حالی بود که بیشتر پردازش صورت گرفته، در خود این اَبَر رایانه‌ها انجام می‌شد.
یک کلاد یا ابر، در حقیقت ردیفی گسترده از کامپیوترهایی است که به یکدیگر متصل شده‌اند و به‌عنوان یک اکوسیستم واحد به فعالیت می‌پردازند. ابرها به گونه‌ای پیکربندی می‌شوند تا یک یا چند نوع سرویس خاص (نظیر ذخیره‌ی داده، تحویل محتوا یا اپلیکیشن‌ها) را به گونه‌ای ارائه کنند که کاربران آن یعنی ما و شما بتوانیم از راه دور به این سرویس‌ها دسترسی داشته باشیم.
تصور کنید که یک فضای ذخیره‌سازی روی یک سرور اجاره کرده‌اید. اگر این سرور به‌صورت واحد و بدون هیچ ارتباطی با سایر سرورها وظیفه‌ی نگه‌داری و پردازش داده‌های شما را بر عهده داشته باشد، ممکن است بارها و بارها بنا بر دلایل مختلفی از به‌روزرسانی سیستم‌عامل گرفته تا مشکل سخت‌افزاری با نقصان مواجه شود.
سرویس‌های ابری کاملا از پیش پیکربندی می‌شوند تا کاربر بتواند بدون نیاز به اعمال هیچ‌گونه تنظیمات خاصی، به بهره بردن از آن بپردازد. اما شاید ذهن شما هم به این نکته‌ی ظریف مشغول شده باشد که چرا عبارت کلاد به‌معنی ابر برای این شیوه انتخاب شده است؟ هیچ‌کس به شکل دقیق نمی‌داند اما تصور یک پاسخ منطقی و قابل قبول به هیچ وجه دور از ذهن نیست.
مجموعه‌ی عظیمی از واحدهای منفرد، زمانی‌که از فاصله‌ی نزدیک نظاره شوند، می‌توانند مفهوم و تصویر یک ابر واحد و منحصربه‌فرد را تداعی کنند. درست همانند ابری که از ذرات بخار آب یا غبار معلق در هوا به‌وجود می‌آید. ذکر این مسئله نیز خالی از لطف نیست که در زبان انگلیسی به پرواز دسته‌جمعی پرندگان و ملخ‌ها و… نیز عبارت کلاد یا ابر را نسبت می‌دهند. حال تصور دسته‌ی هماهنگی از کامپیوترها به‌عنوان یک ابر آنقدرها هم نمی‌تواند دشوار باشد.
انواع ابر و مفهوم هر یک
ابرها به‌شکل کلی در یکی از دو دسته‌بندی اصلی زیرساخت یا سرویس قرار می‌گیرند. از منظر زیرساخت، چهار دسته‌بندی متفاوت وجود دارند که به شرح زیر هستند.
ابر خصوصی:
ابر خصوصی به منظور استفاده‌ی یک واحد یا سازمان ایجاد می‌شود و مختص خدمت‌رسانی به نیازهای همان واحد یا سازمان می‌ماند. البته با وجود این مسئله، ابر همچنان باید در خارج از مؤسسه و در فضای مخصوص دیتاسنتر باقی بماند تا مفهوم ابر به آن گفته شود. مدیریت یک ابر خصوصی می‌تواند به شیوهی داخلی (توسط واحدی که از این ابر استفاده می‌کند) یا توسط شخص یا مرکز ثالث (که ابر را برای واحد مذکور مدیریت خواهد کرد) صورت پذیرد.
ابر عمومی:
پر واضح است که ابرهای عمومی برای استفاده‌ی عموم افراد دردسترس قرار دارند. از منظر ساختاری، به‌جز در ارائه دسترسی به اشخاصی که امکان استفاده از این سرویس‌ها را دارند، تفاوت خاصی بین ابر خصوصی و عمومی وجود ندارد. یک مثال محبوب از ابر عمومی می‌تواند سرویس شناخته‌شده‌ی دراپ‌باکس باشد.
ابر آمیخته (هیبریدی):
زمانی‌که یک ارائه‌کننده‌ی خدمات ابری، هم سرویس عمومی و هم خصوصی ابری ارائه کند، آنچه با آن مواجه هستیم ابر آمیخته نام خواهیم گذاشت. چنین رخدادی برای نمونه زمانی اتفاق می‌افتد که دو ابر جدا از یکدیگر، برای اشتراک عملکردها به یکدیگر بپیوندند یا زمانی‌که یک کمپانی به‌خصوص، به تکامل و گسترش سیستم‌های خود به منظور ارائه‌ی سرویس‌های جدید می‌پردازد.
ابر اجتماعی:
زمانی‌که یک ابر خصوصی در میان چند واحد یا سازمان به اشتراک گذاشته شود، به یک ابر اجتماعی (کامیونیتی) تبدیل خواهد شد. اگر بخواهیم از زاویه‌ی دیگری به این گزینه بنگریم، ابر اجتماعی در حقیقت یک ابر شبه‌عمومی است که به چند سازمان یا واحد به‌خصوص محدود شده است.
کاربردهای شخصی در برابر کاربردهای تجاری: بگذارید در اینجا موضوع را روشن کنیم. صحبت‌های ما از پردازش ابری در مورد تأثیر این فناوری بر مشتریان شخصی است. افرادی که مثل در خانه یا ادارات کوچک تا متوسط از اینترنت برای انجام کارهای معمولی بهره می‌برند.
اما هنگامی که صحبت از کلاد در کسب و کارها به میان بیاید، شرایط کاملا فرق خواهد کرد. برخی از کسب و کارها پیاده‌سازی «نرم‌افزار به‌عنوان یک سرویس» (SaaS) را انتخاب کرده‌اند که در این شرایط مشترکان ازطریق اینترنت به خدمات نرم‌افزاری این نوع کمپانی‌ها دسترسی دارند. علاوه بر این خدمات دیگری موسوم به «پلتفرم به‌عنوان سرویس» (PaaS) وجود دارد که در آن شرکت‌ها می‌توانند اپلیکیشن‌هایی سفارشی برای استفاده در سراسر خود کمپانی تولید کنند.
همچنین نباید «زیرساخت به‌عنوان یک سرویس» (IaaS) را فراموش کنیم. جایی که در آن شرکت‌هایی مثل آمازون، مایکروسافت، گوگل و راک‌اسپیس، سرویس‌های زمینه‌ی مورد نیاز برای فعالیت‌های سایر کمپانی‌ها را ارائه می‌دهند.
از جمله شرکت‌های دیگری که از خدمات پایه‌ای شرکت‌های نامبرده استفاده می‌کنند میتوان به نتفلیکس اشاره کرد که سرویس‌هایش را به کاربرانی مثل شما ارائه می‌دهد و خود این کمپانی خود یکی از مشتریان خدمات ابری آمازون است.
